अभंग ५९
बाईल सवासिण आई । आपण पितरांचे ठायीं ॥१॥
थोर वेच जाला नष्टा । अवघ्या अपसव्य चेष्टा ॥ध्रु.॥
विषयांचे चरवणीं । केली आयुष्याची गाळणी ॥२॥
तुका म्हणे लंडा । नाहीं दया देव धोंडा ॥३॥
अर्थ :- एका ढोंगी, कर्मठ मनुष्याने आपल्या माता-पित्याचे श्राद्ध घातले, आईसाठी सवासिन म्हणून आपल्या बायकोला बसवले व वडिलांच्या जाएगी ब्राम्हण म्हणून आपणच बसला ।।1।।
त्या मुळे त्याचे श्राद्ध निष्फळ झाले; कारण या गोष्टी धर्मशास्त्रानुसार ग्राह्य नाहीत ।।ध्रु।।
ऎसे विषयलोलुपता गृहस्थ स्वत:च्या जीवनाचा नाश स्वतःच करूँ घेतात ।।2।।
तुकोबा म्हणतात, असे पाखंडी, अहंकारी, अश्रद्ध लोक दगडालाच देव मानतात ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा