अभंग ७४
माया ब्रम्ह ऐसें म्हणती धर्मठक । आपणासरिसे लोक नागविले ॥१॥
विषयीं लंपट शिकवी कुविद्या । मनामागें नांद्या होऊनि फिरे ॥ध्रु.॥
करुनी खातां पाक जिरे सुरण राई । करितां अतित्याई दुःख पावे ॥२॥
औषध द्यावया चाळविलें बाळा । दावूनियां गुळा दृष्टीपुढें ॥३॥
तरावया आधीं शोधा वेदवाणी । वांजट बोलणीं वारा त्यांचीं ॥४॥
तुका म्हणे जयां पिंडाचें पाळण । न घडे नारायणभेट तयां ॥५॥
अर्थ :- समाज्यामध्दे काही पढतमुर्ख, धर्मपंडित माया आणि ब्रम्ह यावर बड़बड़ करुण सामान्य लोकांची दिशाभूल करीत असतात ।।1।।
विषयलंपट इतरांना कुविद्या, अधर्म शिकवितो, त्याच्यामागे लोक फिरत असतात ।।ध्रु।।
सुरन आणि मोहरी शिजवुन खाल्ल्याने लाभ होतो ,तर कच्चे खल्ल्याने अपचन होते ।।2।।
आजारी मुलाला कडु अवषध देताणी आई त्याला गुळाच्या खड़याचे आमिष दाखवते ।।3।।
प्रपंचाच्या भवसगरातून तरुण जाण्यासाठी वेदाचे संशोधन करुण त्यातील रहष्य जाणून घ्यायला हवे, त्यातील त्रुटि काढून टाकल्या पाहिजे ।।4।।
तुकोबा म्हणतात, हो स्वताच्या देहाविषयी आसक्त असतो, त्याला देव भेंटने कठिन आहे ।।5।।
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा