अभंग १००
वक्त्या आधीं मान । गंध अक्षता पूजन । श्रोता यति जाला जाण । तरी त्या नाहीं उचित ॥१॥
शीर सर्वांगा प्रमाण । यथाविधि कर चरण । धर्माचें पाळण । सकळीं सत्य करावें ॥ध्रु.॥
पट्ट पुत्र सांभाळी । पिता त्याची आज्ञा पाळी । प्रमाण सकळीं । ते मर्यादा करावी ॥२॥
वरासनीं पाषाण । तो न मानावा सामान्य । येर उपकरणें । सोनियाचीं परी तीं नीच ॥३॥
सोनियाचा पैंजण । मुगुटमणि केला हीण । जयाचें कारण । तया ठायीं अळंकार ॥४॥
सेवका स्वामीसाठीं मान । त्याचें नाम त्याचें धन । तुका म्हणे जाण । तुम्ही संत तदर्थी ॥५॥
अर्थ :- परमार्थाविषयी बोलणाऱ्यास गंध, फुल, अक्षतादि पुजेचा मान दिला पाहिजे ल. श्रोता जरी यति सन्यासी असेल त्तरी वक्त्याच्या आधी त्याचा मांसन्मान करू नये ।।1।।
ज्याप्रमाणे देहामधे मस्तक श्रेष्ट आहे, म्हणून त्याचे पूजन प्रथम करावे; नंतर क्रमशः हात, पाय यांचे पूजन करावे; असा धर्मादेश आहे आणि तोच सर्वांनी पाळावा ।।ध्रु।।
ज्याप्रमाणे पुत्र वयान जरी बापापेक्षा लहान असला आरी श्रेष्ठ स्तनावर्ति असेल तर बाप त्याची आज्ञा पाळतो; त्या प्रमाणे संतांचे वय न पाहता श्रेष्ठत्व पहावी ।।2।।
देवाची मूर्ति जरी पाषाणांची असेल तरी ती देवहार्यातच ठेवावी, देवाची उपकरन चांदी, सोन्याची असली तरी ती खाली ठेवावित. देव्हार्यात देव ठेवतात, मौल्यावान भांडी नव्हे ।।3।।
एकान सोन्याचे पैजनी केलि आणि काचेचा मुकुटमणि केला तरी पैंजन पायातच आणि मुकुट डोक्यावरच घातला पाहिजे. जेथला अलंकार त्या जागीच घातला पाहिजे ।।4।।
सेवकांना मलकामुळे नावलौकिक मिळतो, तेच त्याचे धन आहे; त्याच प्रमाणे संतांनाही परमेश्वरामुळेच मवलोकिक मिळतो, असे तुकाराम महाराज म्हणतात ।।5।।
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा