काला अभंग
गाथा अभंग १९६
ब्रम्हादिकां न कळे खोळ । ते हे आकळ धरिली ॥१॥
मोहरी पांवा वाहे काठी । धांवे पाठीं गाईचे ॥ध्रु.॥
उच्छिष्ट न लभे देवा । तें हें सदैवां गोवळ्या ॥२॥
तुका म्हणे जोड जाली । ते हे माउली आमुची ॥३॥
अर्थ :- ब्रम्हादिकांना ज्याची महिमा कलाली नाही आशा अगम्य स्वरूपाची, दगडी खोळ विठ्ठलाने धारण केलि आहे ।।1।।
मोहरा,पावा, काठी घेऊन तो गाइच्या पाठी धावु लागला ।।ध्रु।।
जे उष्टे देवांना मिळाले नाही, ते ह्या भाग्यवान गावळ्यांना मिळाले ।।2।।
तुकाराम महाफाज म्हणतात, गावळ्यांना ज्या देवाची जोड़ी मिळाली. सांगत लाभली, तोच देव म्हणजे आमची विठू माउली आहे ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा