काला अभंग
गाथा अभंग २२६
अवघियां दिला गोर । मजकरे पाहीना ॥१॥
फुंदे गोपाळ डोळे चोळी । ढुंगा थापली हाणे तोंडा ॥ध्रु.॥
आवडती थोर मोटे । मी रे पोरटें दैन्यवाणे ॥२॥
तुका म्हणे जाणों भाव । जीविंचा देव बुझावी ॥३॥
अर्थ :- श्रीकृष्णने सर्वाना गोड घास दिला; परंतु माझ्याकडे मात्र त्याची कृपादृष्टि वळत नाही ।।1।।
असे गोपाळ बोबड्या भाषेत बोलला व सफहुन्दु
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा