गाथा अभंग २६६
कन्या सासुर्यासि जाये । मागें परतोनी पाहे ॥१॥
तैसें जालें माझ्या जिवा । केव्हां भेटसी केशवा ॥ध्रु.॥
चुकलिया माये । बाळ हुरू हुरू पाहे ॥२॥
जीवना वेगळी मासोळी । तुका म्हणे तळमळी ॥३॥
अर्थ :- सासरी जाणारी मुलगी मागे वळून वळून पाहत असते ।।1।।
माझ्याही मनाची अवस्ता अशीच झाली आहे. हे विठ्ठला, केशवा, मला केव्हा भेटशील? ।।ध्रु।।
आइला दुरावलेले बाळ हुरूहुरून पहात असते ।।2।।
तुकोबा म्हणतात, पाण्यावाचुन मासा जसा तदफड़तो, तसा मी विठ्ठला वाचून तळमळत आहे ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा