गाथा अभंग २७६
अधमाची यारी । रंग पतंगाचे परी ॥१॥
विटे न लगतां क्षण । मोल जाय वांयां विण ॥ध्रु.॥
सर्पाचिया परी । विषें भरला कल्हारीं ॥२॥
तुका म्हणे देवा । मज झणी ऐसे दावा ॥३॥
अर्थ :- हीन मनोरुत्तीच्या मनुष्याचे प्रेम पतंगाच्या अल्पावधी चमकणाऱ्या रंगाप्रमाणे असतो ।।1।।
थोड्याच् काळात ते रंग नश्ट होतात आणि त्याला दिलेले मोल वाया जाते ।।ध्रु।।
हिन् मनोरुत्तीच्या मनुष्याच्या अन्तःकरणात सरपाप्रमाने विष भरलेले असते ।।2।।
तुकोबा म्हणतात, मला असे प्रेम, भक्ति आवडत नाही ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा