१९७कान्होबा तूं आलगट

काला अभंग

गाथा अभंग १९७

कान्होबा तूं आलगट । नाहीं लाज बहु धीट । पाहिलें वाईट । बोलोनियां खोटें ॥१॥

परि तूं न संडिसी खोडी । करिसी केली घडीघडी । पाडिसी रोकडी । तुटी माये आम्हांसी ॥ध्रु.॥

तूं ठायींचा गोवळ । अविचारी अनर्गळ । चोरटा शिंदळ । ऐसा पिटूं डांगोरा ॥२॥

जरी तुझी आई । आम्ही घालूं सर्वा ठायीं । तुका म्हणे तें ही । तुज वाटे भूषण ॥३॥

अर्थ :- हे कान्होबा, कृष्णा तू फार खोदकर आहेस. तुला लाज नाही. तू अतिशय धीट आहेस. तुला आम्ही खुप वाइट-साइट बोलून पाहिले ।।1।।

परंतु तू काही आपला खोडकर स्वभाव बदलत नाहीस. पुनःपुन्हा त्याच खोडया करतोस आणि आमच्या अविद्यांचा नाश करतोस ।।ध्रु।।

हे देवा, तू गुराखी आहेस आणि अविचारी, आडदांड, चोरटा, शिंदळ आहेस, असा डांगोरा आम्ही जगभर पिटवु ।।2।।

तुकाराम महाराज म्हणतात, तुझे शारीर निर्माण करणारी मायारूपी आई, तिचा सर्वाणी उपभोग घेतला, तरीदेखिल तुला त्याचे भूषण वाटते, इतका तू निलाजरा आहेस ।।3।।