गाथा अभंग २७५
जेणें मुखें स्तवी । तें चि निंदे पाठीं लावी ॥१॥
ऐसी अधमाची याती । लोपी सोनें खाय माती ॥ध्रु.॥
गुदद्वारा वाटे । मिष्टान्नांचा नरक लोटे ॥२॥
विंचु लाभाविण । तुका म्हणे वाहे शीण ॥३॥
अर्थ :- तोंडावर एखाद्याची स्तुती व पाठीमागे पाठीमागे निंदा करणारा हिन मनोरुत्तिचा आहे ।।1।।
तो स्वतःजावळील सोन्यासारखे अन्न लपवून माती खानारा आहे ।।ध्रु।।
जसे सुग्रास भोजन गुद्द्वारातुन नरक बनून बाहर पड़ते ।।2।।
तुकोबा म्हणतात, विंचवाला विशाचा काही उपयोग नसतानाही तो आपल्या नांगित विष सांभाळतो ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा