गाथा अभंग २६५
करावें गोमटें । बाळा माते तें उमटे ॥१॥
आपुलिया जीवाहूनी । असे वाल्हें तें जननी ॥ध्रु.॥
वियोग तें तिस । त्याच्या उपचारें तें विष ॥२॥
तुका म्हणे पायें । डोळा सुखावे ज्या न्यायें ॥३॥
अर्थ :- आपल्या बालाचे कल्याण व्हावे, अशी मातेची ईच्या असते ।।1।।
तिला आपले बाळ स्वतःच्या जीवापेक्षा प्रिय असते ।।ध्रु।।
बाळाचा विरह झाले असता त्यावर केलेला सौख्यदायक उपचार तिला विशासमान वाटतात ।।2।।
तुकोबा म्हणतात, डोळ्याला ठंडावा मिळण्यासाठी जसे तळपायाला लोनी लावतात, तसे आई-मुलाचे माथे आहे ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा