गाथा अभंग २७४
पूज्या एकासनीं आसनीं आसन । बैसतां गमन मातेशीं तें ॥१॥
सांगतों ते धर्म नीतीचे संकेत । सावधान हित व्हावें तरी ॥ध्रु.॥
संतां ठाया ठाव पूजनाची इच्छा । जीवनीं च वळसा सांपडला ॥२॥
तुका म्हणे एकाएकीं वरासनें । दुजें तेथें भिन्न अशोभ्य तें ॥३॥
अर्थ :- पुण्यवान संताना ज्या आसनावर बसवून आपण त्यांची पूजा करतो, त्या आसनावर स्वतः बसु नये; नाहीतर मातेशी संग केल्याचे पाप लागते ।।1।।
ऐसा आपल्या हितासाठी असलेला धर्माचा संकेत सावध होउन एकावा ।।ध्रु।।
संतांप्रमाणे आपलिहि पूजा केली जावी, अशी ईच्या सामान्य मनुष्याने करने म्हणजे जिवंसागाराच्या भोवर्यात अडकल्यासारखे आहे ।।2।।
तुकोबा म्हणतात, अश्या संतांच्या आसनावर बसनारा सामान्य मनुष्य त्या जागी शोभून दिसत नाही ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा