डाकेचे अभंग
गाथा अभंग ४१५
विनति घातली अवधारीं । मज देई वो अभय करीं । पीडिलों खेचरीं । आणीक वारी नांवांची ॥१॥
रंगा येई वो एकला रंग वोडवला । हरिनाम उठिला गजर केला हाकारा ॥ध्रु.॥
देवांचे दैवते । तुज नमिलें आदिनाथे । ये वो कृपावंते । भोगा माझ्या धांवति ॥२॥
न लवीं आतां वेळ । आइत सारिली सकळ । तुका म्हणे कुळ । आमुचिये दैवते ॥३॥
अर्थ :- हे जगदंबे, मी तुला विनावितो आहे, ती विनवनी एकूण ज्या अनेक पिशाचाणी मला फार त्रासुन सोडले आहे. त्यांचा बंदोबस्त कर ।।1।।
हे श्रीरंगा, गरज करुण मी तुला हाक मारली. त्या गजराने श्रीरंग उठला. माझ्या ठिकाणी रंग भरला आहे. तू माझ्याकडे ये ।।ध्रु।।
कृपावंता, तू सर्व देवांचे दैवत आदिनाथ आहेस. तुला माझा नमस्कार असो. माला या भोगातून सोडविन्यासाठी तू धाव घे ।।2।।
तुकाराम महाराज महानता, हे कुलदेवते, तुजासामुग्री सिद्ध केलि आहे. आता येथे येण्यास उशीर करू नकोस ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा