गौळणी
गाथा अभंग३८१
मैं भुली घरजानी बाट । गोरस बेचन आयें हाट ॥१॥
कान्हा रे मनमोहन लाल । सब ही बिसरूं देखें गोपाल ॥ध्रु.॥
काहां पग डारूं देख आनेरा । देखें तों सब वोहिन घेरा ॥२॥
हुं तों थकित भैर तुका । भागा रे सब मनका धोका ॥३॥
अर्थ :- गौळण म्हणते, मी आत्मस्वरूपाच्या घरी जाणारी वाट विसरून ददेहरूपि बाजारात चित्तस्वरूप नावनिताची विकारी करू लागले. ।।1।।
अरे कान्हा, मनमोहना, नंदलाला, तुला पाहुन मला प्रपंचाचा विसर पडला आहे ।।ध्रु।।
मी जेथे जेथे पायल ठेवते, तेथे-तेथे सर्वत्र श्रीकृष्णच दिसतो, ऎसे अनुभवास येते ।।2।।
देवाने सर्व व्यापलेले पाहून मी चकित झाली आहे. आणि मझया मनातील संसाचे भय दूर झाले आहे ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा