४०८गौळणी आल्या वाज । म्हणती या गे राखों आज

गौळणी

गाथा अभंग ।४०८

गौळणी आल्या वाज । म्हणती या गे राखों आज । सांपडवुनी माजघरांत धरुनी कोंडूं ।

उघडें कवाड उभ्या काळोशाचे आड । साता पांचा एक भीड मौनेंची ठेल्या ॥१॥

नित्य सोंकवला नेदी । सांगों चित्त बोला । आतां सांपडतां याला कोण सोडी जीवें ॥ध्रु.॥

जाणोनियां हरी त्याच घरा आला चोरी । गडियां ठेवुनी बाहेरी पूर्वद्वारें शिरे ।

त्यांच्या भयाभीत चाले पिलंगत भोंवतालें । पाहे तंव देखियेलें नवनीत पुढें ॥२॥

उतरोनि सिंकें । पाहे चाखोनियां निकें । गोड तें चि एका एकें । हातीं लांबवितो ।

जाणे राखती तयांसि । तेथें अधिक चि नासी । माग लावी हात पुसी । चोरी जाणावया ॥३॥

जाणोनियां नारी । मूळ वर्मद्वार धरी । माजे कोंडूनी भीतरी । घरांत धरीयेला ।

कां रे नागविसी । माझे मुळीं लागलासी । आणवीन तुजपासीं । मागें खादलें तें ॥४॥

दोही संदी बाहे । धरूनि नेती माते पाहे । काय नासी केली आहे । घरामाजी येणें ।

तुका म्हणे मुख । त्याचें वाढों नेदी दुःख । दसवंती कवतुक। करुनी रंजविल्या ॥५॥

अर्थ :- एका दिवशी साऱ्या गौळणी कृष्णच्या चोरीचा गाजावाजा करीत एकत्र जमाल्या आणि म्हणू लागल्या की आज आपण राखन करीत बसु आणि कृष्णला पकडून आणून माजघराज कोंडुन ठेऊ. ठरल्या प्रमाणे अंधारात दारामाघे पाँच- सात गौळणी गुपचुप उभ्या राहिल्या ।।1।।

रोज रोज चोरी करायला कृष्ण सोकावला आहे. कितीही सांगितले तरी तो ऐकत नाही. आता जर तो सापडला त्याला जीवे कोण सोडील ? ।।ध्रु।।

गौळणींचे हे कारस्तान समजून कृष्णने पूर्वेकडून, विरुद्ध बाजूने (मागच्या दाराने) घरात प्रवेश केला. गौळणींच्या भीतीने, सावधपने दबकत, लपत-छपत चालु लागला. इतक्यात त्याला समोर लोनी दिसले ।।2।।

मग कृष्णने शिंके खाली उतरावुन. ताजे लोनी चाखले. एक दुसर्याच्या हाती देवून लंबविले. ज्या अगदी सावधपने बसलेल्या होत्या, त्यांच्या घराची ज्यास्त नासाड़ी केली. चोरी गेल्याचा पुरावा म्हणून तेथेच हात पुसले ।।3।।

कृष्ण आल्याचे ओळखून मुख्य दारतून परतत असलेल्या कृष्णला त्यानी पकडले व हृदयरूपि माजघरात कोंडुन ठेवले. त्या कृष्णला म्हणू लागल्या, आमचे सरावस्व लुटतोस? आतापर्यंतचे सर्व मिळवून घेवून हे लक्षात ठेव ।।4।।

कृष्णचे बखोटे धरून त्याला त्याच्या यशोधेकडे नेले व म्हंटले, या घरात दह्या दुधाची किती नासाड़ी केली आहे, ते पहा. तुकाराम महाराज म्हणतात, कृष्णचे मुख पाहुन यशोधेला त्या गर्हान्यांचे दुःख वाटले नाही. उलट, त्याच्या गुणाचे वर्णन करुण तिने गौळणींचे मनोरंजन केले ।।5।।