गाथा अभंग ३२८
शोधिसील मूळें । त्याचें करीसी वाटोळें ॥१॥
ऐसे संतांचे बोभाट । तुझे बहु जाले तट ॥ध्रु.॥
लौकिका बाहेरी । घाली रोंखीं जया धरी ॥२॥
तुका म्हणे गुण । तुझा लागलिया शून्य ॥३॥
अर्थ :- परमेश्वर आपल्या भक्तांच्या अज्ञानाचे मूळ शोधून त्यांना ज्ञानप्राप्ति करुण देतो; त्यामुळे त्यांच्या प्रपंच्याचे वाटोळे होते ।।1।।
असा तुझ्या नावलौकिकाचा बोभाटा संतानी करून ठेवला आहे ।।ध्रु।।
जो प्रपंच्य सोडून परमार्थ मार्गाला आला, तो सामाजीकदृष्टया लौकिकाबाहेर गेला ।।2।।
तुकाराम महाराज म्हणतात, परमेश्वरी गुण ज्या जीवाला लागला त्याला शून्य ब्रह्मावस्था निर्माण झाली ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा