गौळणी
गाथा अभंग ३९९
पाहावया माजी नभा । दिसे शोभा चांगली ॥१॥
बैसला तो माझे मनीं । नका कोणी लाजवूं ॥ध्रु.॥
जीवा आवडे जीवाहूनि । नव्हे क्षण वेगळा ॥२॥
जालें विश्वंभरा ऐसी । तुकया दासी स्वामीची ॥३॥
अर्थ :- आकाशासारखि सावली कांती असलेल्या त्या देवास पाहन्यास गेल्यास त्याची शोभा अवर्णनीय दिसते ।।1।।
तो श्रीकृष्ण माझ्या मनात बसलेला आहे. त्यामुळे कुणीही माला दोष देवून लाजवु नाका ।।ध्रु।।
माझ्या मनाला तो आवडतो. त्यामुळे तो माझ्यापासून जराहि, एक क्षणदेखिल दूर राहत नाही ।।2।।
तुकाराम महाराज म्हणतात, माझ्या स्वामीची दासी बनालेली गौळण विश्वंभराप्रमाने सच्चित्तानंदस्वरुप झाली ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा