३७९भरिला उलंडूनि रिता करी घट

गौळणी

गाथा अभंग ३७९

भरिला उलंडूनि रिता करी घट । मीस पाणियाचें गोविंदाची चट ।

चाले झडझडां उसंतूनि वाट । पाहे पाळतूनि उभा तो चि नीट वो ॥१॥

चाळा लावियेले गोप गोपीनाथें । जाणे आवडीचें रूप जेथें तेथें ।

दावी बहुतांच्या बहुवेषपंथें । गुणातीतें खेळ मांडियेला येथें वो ॥ध्रु.॥

मनीं आवडे तें करावें उत्तर । कांहीं निमित्ताचा पाहोनि आधार ।

उगा राहे कां मारिसी कंकर । मात वाढविसी उत्तरा उत्तर वो ॥२॥

धरिली खोडी दे टाकोनियां मागें । न ये विनोद हा कामा मशीं संगें ।

मिठी घालीन या जीवाचिया त्यागें । नाहीं ठाउकी पडिलीं तुझीं सोंगें रें ॥३॥

सुख अंतरींचें बाहय ठसठसी । म्हणे विनोद हा काय सोंग यासी ।

तुज मज काय सोयरीक ऐसी । नंदानंदन या थोरपणें जासी रे ॥४॥

करी कारण तें कळों नेदी कोणा । सुख अंतरींचे बाह्य रंग जाना ।

मन मिनलें रे तुका म्हणे मना । भोग अंतरींचा पावे नारायणा वो ॥५॥

अर्थ:- सुन पाण्याने भरलेल्या घागरीतिल पाणी ओतून, ती रिकामि करून पाणी आनंन्याचे कारण सांगून बाहर पडली. तिला गोविंदाच्या भेटीची चटक लागली होती. घराबाहेर पडून भरभरा वाट चालत होती. वळून पाहिले, तर तोच सरळ उभा असलेला दिसला ।।1।।

गोपगोपिनाथाने असा सारयाना चाळा लावला. जिकडे तिकडे आपल्या आवडीचे रूप जानत होता. मार्गावर अनेकांना बहुरूप दाखवित होता. गुणातीत असा हा खेळ मंडला होता ।।ध्रु।।

कृष्णशी काहीतरी बोलायला मिळावे यासाठी निमित्ताचा आधार घेऊन आपल्या मनातील आवड बोलावी म्हणून ती म्हणाली, 'का रे खड़े मारतोस? गप्प बैस की रे ! ।।2।।

तू धरलेली खोड मागे टाकून दे. माझ्याबरोबर अशी थट्टा करू नकोस. जिव घेऊन मी तुला मीठी मारिन. तुझी अशी सोंग मला ठाऊक नव्हती रे ! ।।3।।

मनातील सुख ठसठसुन बाहर पडत होते. ती म्हणते, असली थट्टा आणि सोंग माझ्याजवळ करतोस? तुझी - माझी अशी सोयरिक होणार आहे. अरे नंदाच्या पोरा, तू मोठेपनावर जात आहेस का रे ?' ।।4।।

तुकाराम महाराज म्हणतात, कृष्ण जे काही करतो ते अगोदर कळू देत नाही. तुम्ही अंतरंगातील सुख पहा. बाह्यरंग जाना. मन मनाला मिळाले की त्याच्या अंतरंगातील लौकिक भोग नारायनाला पावतात ।।5।।