गौळणी
गाथा अभंग ३९३
ये रे कृष्णा खुणाविती खेळों भातुकें । मिळालिया बाळा एके ठायीं कवतुकें ।
कळों नेदी माया त्याचें त्यास ठाउकें । खेळतोंसें दावी लक्षलक्षापें मुकें ॥१॥
अखंडित चटे त्यांनीं लावियेला कान्हा । आवडे तया त्या वाहाती संकल्प मना ।
काया वाचा मनें रूपीं गुंतल्या वासना । एकांताचें सुख जाती घेवोनियां राणा ॥ध्रु.॥
अवघियांचा जाणें जाला मेळासा हरी । मिळोनियां जावें तेथें तया भीतरी ।
कळों नेदी घरिच्या करी गोवूनी चोरी । हातोहातीं नेती परपरत्या दुरी ॥२॥
आनंदें निर्भर आपणाशीं आपण । क्रीडतील बाळा त्यजिलें पारिखें जन ।
एकाएकीं तेथें नाहीं दुसरें भिन्न । तुका म्हणे एका नारायणा वांचून ॥३॥
अर्थ :- गौळणी श्रीकृष्णला म्हणाल्या, चल, आपण भातूकलि खेळू, इतर गौळनिनाही खुणा करुण सुचविले. सर्वजनी जमाल्या कृष्णही त्यांच्यात सामिल झाला; परंतु देव स्वतःचे मनोगत कळू देत नाही. ते त्याचे त्यालाच माहीत असते. आपण खेळतो असे तो भासवित होता; मात्र त्याचे चित्त स्वरूपावर होते ।।1।।
गौळणींनी कृष्णला अखंडित अशी चटक लावली. कृष्णबद्दलच्या प्रितिविषयी संकल्प करने त्यांना आवडत होते. काया-वाचा-मनाने त्या भगवंतावर आसक्त झाल्या होत्या. त्यांची कामना तशीच राहिली. एकांतात मिळणाऱ्या हरिचिंतनाच्या सुखासाठी त्या कृष्णला घेऊन त्या वनात जात होत्या ।।ध्रु।। सर्व गौळणी एकत्र जमलेल्या पाहुन, त्यांच्यात मिसळल्यासारखे भासवुन त्यांच्या घरातील इंद्रियारूपि लोकांच्या नकळत त्यांच्या देहरूपी घरात श्रीकृष्ण शिरला. चित्तरूपी लोन्याची त्याने चोरी केली आणि ते परेच्या पलीकडे, अगदी दूरवर, ब्रह्मरूपापर्यंत नेले ।।2।।
तुकाराम महाराज म्हणतात, गौळणी आनंदाने, निश्चिंत अशा मनाने तेथे खेळत होत्या. विजातीय अभक्तांचा त्यांनी त्याग केला. नारायनाशिवाय तिथे दूसरे कोन्हि नाही, अशा ठिकाणी त्या एकट्या खेळू लागल्या ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा