काला खेल अभंग१२१
आम्हां निकट वासें । कळों आलें जैसें तैसें । नाहीं अनारीसें । कान्होबाचे अंतरीं ॥१॥
पीडती आपुल्या भावना । जैसी जयाची वासना । कर्माचा देखणा । पाहे लीळा कौतुक ॥ध्रु.॥
खेळ खेळे न पडे डाईं । ज्याचा भार त्याच्या ठायीं । कोणी पडतील डाईं । कोणी कोडीं उगवीती ॥२॥
तुका म्हणे कवळ । हातीं घेऊनि गोपाळ । देतो ज्यांचें बळ । त्यांसि तैसा विभाग ॥३॥
अर्थ :- आम्ही श्रीकुशनाच्या जवळ राहत असल्यामुळे श्रीकृष्णचे मन कसे आहे, ते आम्हाला कळाल आहे. त्याचा मनात कुनाबद्दल विषम भाव नाही ।।1।।
ज्याच्या अंगी जी भावना असेल, त्या प्रमाणे ती त्याला पीड़ा देते. तो भगवंत सर्व कर्मांचा साक्षी आहे. साऱ्या लीला तो कौतुकाने पाहत असतो ।।ध्रु।।
तो सर्व खेळ खेळतो; पण डावात अदकवत नाही. ज्याचात्याचा भार ज्याच्या त्याच्याजवळ ठेवतो. कुणी दावात सापड़तात, तर कुणी त्या डावाच्या कोडयातुं सुटून जातात ।।2।।
तुकाराम महाराज म्हणतात, गोपाळांनी काठयांचा घास घेऊन ज्याचे जैसे बाळ होते, त्यानुसार त्यांना त्यांचा भाग दिला ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा