हमामा अभंग 2
गाथा अभंग १३०
हमामा रे पोरा हमामा रे । हमामा घालितां ठकलें पोर । करी येरझार चौर्‍याशीची ॥१॥
पहिले पहारा रंगासि आलें । सोहं सोहं सें बार घेतलें । देखोनि गडी तें विसरलें । डाई पडिलें आपणची ॥ध्रु.॥
दुसर्‍या पहारा महा आनंदें । हमामा घाली छंदछंदें । दिस वाडे तों गोड वाटे । परि पुढें नेणे पोर काय होतें तें ॥२॥
तिसर्‍या पहारा घेतला बार । अहंपणे पाय न राहे स्थिर । सोस सोस करितां डाईं पडसी । सत्य जाणें हा निर्धार ॥३॥
चौथ्या पहारा हमामा । घालिसी कांपविसी हातपाय । सुर्‍यापा टिलाचा पोर यम । त्याचे पडलीस डाईं ॥४॥
हमामा घालितां भ्याला तुका । त्यानें सांडिली गड्याची सोई । यादवांचा मूल एक । विठोबा त्यासवें चारितो गाई ॥५॥
अर्थ :- पोरा, हमामा रे हमामा. हमामा खेळतांनी जर तू फसलास तर चौरयांशी लक्ष योन्यांची एरझार तू करीत राहशील ।।1।।
गर्भावस्थेचा पहिल्या प्रहरात रंगातयेउन 'सो..हं 'सो..हं चा छंद घेतलास, नंतर संसारातले गाड़ी दिसले तेव्हा सो..हं विसरलास आणि स्वत्: होऊन त्या दावात पड़लास ।।ध्रु।।
बालपनाच्या दुसऱ्या प्रहरात महानंद छद घेऊन तू हामामा घालू लागलास. दिवस जाट होते तस तसे गोड वाटत होते; पण पुढे काय होणार, हे कळत। नव्हते ।।2।।
तारुण्याच्या तिसऱ्या प्रहरात अहंपनात छद लागला व् त्यामुळे एकठिकानि पाय स्तिर राहिना. प्रपंच्याचा हव्यस करता करता दावत पडशील, हे मात्र नक्की समज ।।3।।
म्हातारपनाच्या चौत्या प्रहरात हमामा करतांना हात पाय लटपाटू लागले. सूर्यदेव पाटलाचा यम हां पोरगा आहे. त्याच्या डावाट पडशील रे बाबा! ।।4।।
तुकाराम महाराज म्हणतात, हा हामामा घालतानि भीउन मी फया गड़याची संगत सोडली. आणि यादवाचे पोर विठ्ठल, याच्या संगतिने गाई चारु लागलो ।।5।।
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा