१२६फुगडी फू सवती माझे तूं

फुगड्या अभंग 2

गाथा अभंग १५१

फुगडी फू सवती माझे तूं । हागुनि भरलें धू तुझ्या ढुंगा तोंडावरि ॥१॥

फुगडी घेतां आली हरी । ऊठ जावो जगनोवरी ॥ध्रु.॥

हातपाय बेंबळ जाती । ढुंगण घोळितां लागे माती ॥२॥

सात पांच आणिल्या हरी । वांचुनी काय तगसी पोरी ॥३॥

सरला दम पांगले पाय । आझुनि वरी घोळिसी काय ॥४॥

तुका म्हणे आझुन तरी । सांगितलें तें गधडी करी ॥५॥

अर्थ :- सखे - फुगड़ी - फु मला विरोध करणारी तू, माझी सवत आहेस; कारण तुला प्रपंच्याची आवड आहे. विक्षेप, आवरण या मलाने तुझे डुंगन भरले आहे, टी धूउन टाक; नाहीतर तुझ्या तोंडावर थू:! ।।1।।

माझ्याशी फुगड़ी खेळतानि तुला हार खावि लागली, म्हणून जगाशि संबंध ठेवनारि स्रीये, येथून उठून जा ।।ध्रु।।

प्रपंच्याची फुगड़ी खेळशील तर म्हातारपनि तुझे हात पाय थकतिल. तय प्रपंच्यात मनरूपी नलिन ढुंगन घोलत बसशील आणि तुझ्या ढुंगानाला कामक्रोधाची माती लागेल ।।2।।

हे पोरी, अंग, पंचयप्राण, पंचज्ञानेंद्रीय, मन, बूद्धि या पाच सातांना जिंकल्याशिवाय तू मझ्याबरोबर परमार्थाच्या फुगड़ित कसा टिकाव धरणार आहे ? ।।3।।

प्रपंच्याची फुगड़ी खेळतांना तुझा दम संपला आहे. पाय लुळ-पांगले झाले आहे. तुझी ही अशी वाइट अवस्ता झाली आहे. हे मलिन मनरूपी ढुंगन पुन्ह: पुन्हा का  घोळत बसला आहेस. ? ।।4।।

तुकाराम महाराज म्हणतात, ए गधड़े, अंग, अतातरि संगीतल्या प्रमाणे कर. जागी हो ! ।।5।।