काला अभंग
गाथा अभंग१४१
धालें मग पोट । केला गड्यांनी बोभाट ॥१॥
ये रे ये रे नारायणा । बोलों अबोलण्या खुणा ॥ध्रु.॥
खांद्यावरी भार । तीं शिणती बहु फार ॥२॥
तुकयाच्या दातारें । नेलीं सुखी केलीं पोरें ॥३॥
अर्थ :- हे भगवंता, आमचे पॉट भरले. आता पुरे झाले, ऐसा बोभाता गोपाळानी सुरु केला ।।1।।
नारायणा, आपल्याला ज्या विषयी बोलने अवडत आहे, अश्या वस्तुच्या खुनांनविषयी बोलुया, ये रे, त्या साथी ये ।।ध्रु।।
खांद्यावर ज्यानी भार घेतला ती फार तकली होती ।।2।।
माझ्या दात्याने त्यां सर्व पोराणां आपल्या सोबत नेउन त्याना आपल्यासारखेच सुखी केले ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा