गाथा अभंग ३२२
कृपा करुनी देवा । मज साच तें दाखवा ॥१॥
तुम्ही दयावंत कैसे । कीर्ति जगामाजी वसे ॥ध्रु.॥
पाहोनियां डोळां । हातीं ओढवाल काळा ॥२॥
तुका म्हणे देवा । माझा करावा कुठावा ॥३॥
अर्थ :- हे देवा, तुमची माझी जन्मा आधिपासूनचि ओळख आहे; ती तुम्ही सहजपणे विसराल ।।1।।
तर तुमच्या इनामाला बट्टा लागेल आणि माझेही नुकसान होईल ।।ध्रु।।
एखाद्याजवळ विश्वासाने संभाळन्यास दिलेला ठेवा त्याने अभिलाशेने बुडवावा, त्या प्रमाणे तुमचे वर्तन ठरेल ।।2।।
हे दातारा, माझी ओळख विसरु नका, असे तुकोबा म्हणतात ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा