गाथा अभंग ३२६
पुण्यवंत व्हावें । घेतां सज्जनांची नांवें ॥१॥
नेघे माझे वाचे तुटी । महा लाभ फुकासाठी ॥ध्रु.॥
विश्रांतीचा ठाव । पायीं संतांचिया भाव ॥२॥
तुका म्हणे जपें । संतांचिया जाती पापें ॥३॥
अर्थ :- संतसज्जनांची फक्त नावे उच्चारल्याने पुण्यसंचय होतो ।।1।।
त्यामुळे माझी वाणी पुण्यसंचय करुण घेणार आहे, हां लाभ दवडण्यास ती तयारी नाही ।।ध्रु।।
संतचरणाजवळ जीवाला विसावा मिळतो ।।2।।
तुकोबा म्हणतात, अश्या प्रकारचे संतांच्या नामस्मरामुळे पाप नाहीसे होते ।।3।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा